ŻYCIE NA PARKIECIE
WYPOWIEDZI INTERNAUTÓW NA TEMAT PANDEMII
PANDEMIA - dla jednych dramat i powód do strachu, dla innych teoria spiskowa lub nadużycie. Faktem jest, że Covid - 19 wywołał i nadal wywołuje wiele skrajnych emocji. Nie tylko zbiera żniwo, ale dzieli rodziny, przyjaciół, znajomych... |
|
"Patrząc na konsumpcjonizm naszego europejskiego świata myślałam często, że to kiedyś musi się skończyć. Nic nie jest dane raz na zawsze. Dobrobyt, pokój, brak większych klęsk żywiołowych w Europie niesamowicie rozbuchały ego ludzi. Ciągle chcieli więcej, lepiej, wyżej, bardziej... Patrząc na to pragnęłam by im wyłączyli prąd albo internet. Chciałam by zabrano jakąś wygodę czy wartość by mogli docenić to, co im jeszcze zostało, by zrozumieli, że tak dalej nie można. Chciałam, by ktoś lub coś zatrzymało świat. I to się spełniło, chociaż nie wierzyłam do końca by było to możliwe. Spełniło się moje pragnienie, chociaż nigdy nawet nie wyobrażałam sobie, w jaki sposób miało by się to stać. Przychodziła mi do głowy wojna atomowa, wybuchy wulkanów, tornada, ale epidemia? Nigdy! Zyskałam argument w dyskusjach, że wszystko jest możliwe. Kiedy mówię do młodego człowieka nie wypuszczającego z dłoni telefonu: poradzisz sobie w życiu, gdy wyłączą internet na Ziemi? - i dostaję w odpowiedzi: to niemożliwe! mam przewagę w postaci epidemii. To też miało już nigdy się nie wydarzyć. Pandemia dała mi argument w dyskusji." Róża |
"Dobrze, że terapia naturą pozostaje. Obawiam się, że nic nie będzie jak dawniej..." AG
|
|
Druga część wywiadu z LUCYNĄ ANGERMANN |
11. Nie przeraża Cię myśl, że żyjemy w czasach, gdzie każdy może być poetą? Autorem? Jaki masz stosunek do konkurencji?
Wręcz przeciwnie. Uważam, że to bardzo dobrze, że każdy może spełniać swoje marzenia o tworzeniu, czy to wierszy, prozy, muzyki, czy np. obrazów. W obecnych czasach, gdy świat pędzi jak szalony, a my razem z nim, znalezienie czasu na własne pasje, na zatrzymanie się w tym biegu, jest nie tylko wskazane, ale wręcz konieczne. Dla psychicznej równowagi. Zresztą dotyczy to każdego rodzaju hobby. Umieć znaleźć coś, co nam da chwilę wytchnienia, przeniesienia się do własnego, bezpiecznego świata. Może to być sport, medytacja, ale jeśli jest to sztuka, to może to przynieść radość także innym, nie tylko nam. Zatem jestem cała ZA. Oczywiście zakładam, że kieruje nami chęć tworzenia, przetworzenia na widzialne, tego co w nas niewidzialne, a nie chęć zabłyśnięcia, niezdrowego "gwiazdorzenia", tworzenia "pod publikę", dla sławy itd.
Wręcz przeciwnie. Uważam, że to bardzo dobrze, że każdy może spełniać swoje marzenia o tworzeniu, czy to wierszy, prozy, muzyki, czy np. obrazów. W obecnych czasach, gdy świat pędzi jak szalony, a my razem z nim, znalezienie czasu na własne pasje, na zatrzymanie się w tym biegu, jest nie tylko wskazane, ale wręcz konieczne. Dla psychicznej równowagi. Zresztą dotyczy to każdego rodzaju hobby. Umieć znaleźć coś, co nam da chwilę wytchnienia, przeniesienia się do własnego, bezpiecznego świata. Może to być sport, medytacja, ale jeśli jest to sztuka, to może to przynieść radość także innym, nie tylko nam. Zatem jestem cała ZA. Oczywiście zakładam, że kieruje nami chęć tworzenia, przetworzenia na widzialne, tego co w nas niewidzialne, a nie chęć zabłyśnięcia, niezdrowego "gwiazdorzenia", tworzenia "pod publikę", dla sławy itd.
"W sztuce nie wolno oszukiwać, kłamać" Lucyna Angermann
Nie boję się konkurencji, ponieważ nie uznaję innych piszących za konkurencję. To tak jakbyś mnie zapytała, czy jestem zazdrosna o to, że inni też np. kochają. To, że ktoś to robi, nie umniejsza mojej miłości. Nie jest dla niej zagrożeniem. Podobnie rzecz ma się z pisaniem. To, że ktoś pisze, może gorzej, może lepiej, ale na pewno inaczej, niż ja, nie ma wpływu ani na moje pisanie, ani na odbiór moich wierszy przez czytelników. Oczywiście technicznie mogę starać się poprawiać moje pisanie, ale czy tak zrobię zależy tylko od mojej ambicji, a nie od konkurencji. Jeśli wyścigi, to tylko z sobą samą. Natomiast tej prawdy, o której już wspominałam, a która, według mnie jest niezbędna w tworzeniu, ani konkurencja, ani jej brak, dać ( ani zabrać) mi nie mogą.
Reasumując, miejsca jest wystarczająco dla wszystkich poetów, pisarzy... Napisać, wydać, mogą wszyscy i wszystko. Ale czy ich pisanie zapisze się w historii literatury, lub w sercach i w pamięci czytelników, zależy od wielu czynników...Także od łutu szczęścia. |
Ten rodzaj uprawiania sztuki, który ja całą sobą popieram, polega na tworzeniu z potrzeby serca, z wewnętrznego przymusu, z początkowym przekonaniem, że robimy to tylko dla siebie. A potem dzielenia się tym, lub nie, z innymi. Gorzej jeśli robimy coś z nastawieniem na sukces, bo wtedy możemy pogubić się w tym, co naprawdę ważne. A ważna jest prawda. W sztuce nie wolno oszukiwać, kłamać.To, oczywiście, tylko moje, subiektywne zdanie. Ale myślę, że odbiorca, w moim przypadku czytelnik, wyczuwa nieszczerość. I albo to nasze pisanie zaakceptuje, przytuli do serca, uzna za "swoje", albo nie. Na szczęście, jeśli piszemy z potrzeby serca, to nawet odrzucenie przez czytelnika nas nie zdołuje, nie odbierze chęci tworzenia, ponieważ robimy to dla siebie. Uznanie czytelnika jest wartością dodaną, bonusem, cudowną nagrodą, ale nie wyznacznikiem. 
|
|
Często szukamy podobieństw ludzkich cech lub zachowań ze światem otaczającej nas przyrody. Zapraszam do zabawy z przymróżeniem oka |
Jakim jesteś: zwierzęciem? owadem? rośliną? |
Archiwa
Sierpień 2020
Lipiec 2020
Czerwiec 2020
Maj 2020
Kanał RSS
Cliquer ici pour modifier.
Cliquer ici pour modifier.
Stop, Stop, Stop! - krzyczę przerażona.
Przecież nie można tak połknąć życia jak pigułki, zapić wodą i nawet nie poczuć jej smaku.
Agnieszka Korzeniewska
To Twoje miejsce na świecie i Twoje życie: idź i zrób z nim to, co tylko możesz, uczyń z niego to życie, które chciałabyś przeżyć.
Mae Jemison
Mae Jemison
Marzenia się spełniają...
Marzenia się spełniają, a "niemożliwe" do zrealizowania zajmuje po prostu tylko trochę więcej czasu. Lubię odkrywać zalety osób i pokazywać je dla świata. Nie wszyscy wspaniali ludzie mają odwagę wyjścia z cienia. Czasem trzeba ich wziąć za rękę i podprowadzić w światło jupiterów. A one stracą przy nich blask.
Agnieszka Korzeniewska, pisarka, blogerka, twórca filozofii Zaczarowana Codzienność
autorka NA PARKIECIE
Odpuść rzeczy, na które nie masz wpływu.
One i tak będą się działy bez Twego udziału
Agnieszka Korzeniewska
- Kubusiu, jak się pisze miłość?
- Prosiaczku, miłość się nie pisze, miłość się czuje.
"Kubuś Puchatek"
A.A Milne
N
A
P
A
R
K
I
E
C
I
E
Droga, moje podróżowanie,
bywam nią nieraz bardzo zmęczona - gdy nie wiem, co czeka mnie za zakrętem,
gdy nie mogę przewidzieć sytuacji, a cel się oddala.
Co wtedy robię?
Siadam i rozpalam ognisko na pustkowiu.
Ogrzewam nim dłonie, twarz i ręce.
Robię przerwę.
Czasami płaczę z bezsilności.
Poddaję się, lecz - nie przegrywam.
Skupiam się nad tym, co tu i teraz.
Na najprostszych z prostych czynności.
Myślę tylko o tym.
Agnieszka Korzeniewska
bywam nią nieraz bardzo zmęczona - gdy nie wiem, co czeka mnie za zakrętem,
gdy nie mogę przewidzieć sytuacji, a cel się oddala.
Co wtedy robię?
Siadam i rozpalam ognisko na pustkowiu.
Ogrzewam nim dłonie, twarz i ręce.
Robię przerwę.
Czasami płaczę z bezsilności.
Poddaję się, lecz - nie przegrywam.
Skupiam się nad tym, co tu i teraz.
Na najprostszych z prostych czynności.
Myślę tylko o tym.
Agnieszka Korzeniewska
Kiedy ktoś przechodzi właśnie przez burzę, Twoja cicha obecność jest potężniejsza niż milion słów
Thema Davis
