RAPORT: PANDEMIA

WYPOWIEDZI INTERNAUTÓW NA TEMAT PANDEMII

PANDEMIA - dla jednych dramat i powód do strachu, dla innych teoria spiskowa lub nadużycie. Faktem jest, że Covid - 19 wywołał i nadal wywołuje wiele skrajnych emocji. Nie tylko zbiera żniwo, ale dzieli rodziny, przyjaciół, znajomych...
Stał się przyczyną wielu, podjętych w naprędce decyzji, zrujnował nasze plany i położył kres różnym biznesom. 
Ale też, co najważniejsze: skłonił do przemyśleń. To oczywiste, że jak powtarza wyświechtany w mediach frazes: " wszystko będzie już inne", ale przede wszystkim dla niektórych z nas "inne" - niekoniecznie oznacza gorsze. Być może niektórzy doznali przebudzenia i choć nastąpił koniec ich dawnego życia, to paradoksalnie - narodzili się na nowo. Tym razem naprawdę. Posłuchajmy wypowiedzi. 

"Patrząc na konsumpcjonizm naszego europejskiego świata myślałam często, że to kiedyś musi się skończyć. Nic nie jest dane raz na zawsze. Dobrobyt, pokój, brak większych klęsk żywiołowych w Europie niesamowicie rozbuchały ego ludzi. Ciągle chcieli więcej, lepiej, wyżej, bardziej... Patrząc na to pragnęłam by im wyłączyli prąd albo internet. Chciałam by zabrano jakąś wygodę czy wartość by mogli docenić to, co im jeszcze zostało, by zrozumieli, że tak dalej nie można. Chciałam, by ktoś lub coś zatrzymało świat. I to się spełniło, chociaż nie wierzyłam do końca by było to możliwe. Spełniło się moje pragnienie, chociaż nigdy nawet nie wyobrażałam sobie, w jaki sposób miało by się to stać. Przychodziła mi do głowy wojna atomowa, wybuchy wulkanów, tornada, ale epidemia? Nigdy! Zyskałam argument w dyskusjach, że wszystko jest możliwe. Kiedy mówię do młodego człowieka nie wypuszczającego z dłoni telefonu: poradzisz sobie w życiu, gdy wyłączą internet na Ziemi? - i dostaję w odpowiedzi: to niemożliwe! mam przewagę w postaci epidemii. To też miało już nigdy się nie wydarzyć. Pandemia dała mi argument w dyskusji." Róża

"Dobrze, że terapia naturą pozostaje. Obawiam się, że nic nie będzie jak dawniej..." AG

"Na emeryturze jakby wielkich zmian nie powinno być, a jednak. :Wychodzę w plener, jadę na działkę, czytam, piszę... Mój świat w tym kierunku taki sam. Myśli płyną niczym mgła nad szmaragdową kwiecistą łąką - żyję podziwiam cieszę się chwilą. Jednak mijając ludzi w maskach ze strachem w oczach dziwnie nieufnie patrzących, zachowujących odległość od siebie - zapala się lampka, zmiany są wielkie. Nie widać pogawędek na ławeczkach w parku czy chociażby zwyczajnie na chodniku. Kontakty telefoniczne, internetowe, real odpychany coraz dalej, ginie gdzieś za zakrętem. Brakuje tego zwykłego przytulenia się do przyjaciół, odwiedzin, spotkań. Każdy szybciutko zamyka za sobą drzwi. Nad moją głową niczym natarczywa mucha krąży pytanie- czy to się kiedyś skończy czy tak już zostanie?" Alina

"Sieć wirtualna to była rozwinięta, teraz wiele aktywności do niej przeszło. Powstało więcej platform komunikacji wirtualnej. Ci, którzy działali w internecie (pracowali, zarabiali) mają w tej chwili lepiej. Chodzi mi o to, że powinniśmy sobie wyobrazić, co zrobimy, gdy np. zabrakłoby internetu. Czy jesteśmy przygotowani na taką ewentualność? Jak byś sobie poradziła w takiej rzeczywistości? Skoro można było zamknąć praktycznie z dnia na dzień cały świat, to i reszta też może się wydarzyć." RW

​"Bez możliwości wyjścia z domu z czwórką dzieci, zaczynałam mieć mordercze myśli w stosunku do własnej rodziny. Wybacz mi Boże!"

"Gdy czasem w filmach widziałam takie sceny (science fiction, jakieś epidemie z przyszłości), to wydawało mi się to niemożliwe. A tu jakiś wirus, nie aż tak bardzo śmiertelny, spowodował, że człowiek zaczął był "trędowaty". Oczywiście nie dotyczy to wszystkich ludzi, ale niektórzy, niestety, dali się ponieść tej fali. Fali irracjonalnej, paraliżującej, odbierającej możliwość racjonalnego myślenia, paniki. Zamiast wspierać się w obliczu wspólnego wroga, niektórzy rzuciliby bliźniego na pożarcie bestii (że tak sobie pokonfabuluję), byle uratować siebie. Czy pobiliby się o paczkę makaronu (to już, niestety, realia)..." LA

PANDEMIA, CZY EPIDEMIA?

"Gdy czasem w filmach widziałam takie sceny (science fiction, jakieś epidemie z przyszłości), to wydawało mi się to niemożliwe. A tu jakiś wirus, nie aż tak bardzo śmiertelny, spowodował, że człowiek zaczął był "trędowaty". Oczywiście nie dotyczy to wszystkich ludzi, ale niektórzy, niestety, dali się ponieść tej fali. Fali irracjonalnej, paraliżującej, odbierającej możliwość racjonalnego myślenia, paniki. Zamiast wspierać się w obliczu wspólnego wroga, niektórzy rzuciliby bliźniego na pożarcie bestii (że tak sobie pokonfabuluję), byle uratować siebie. Czy pobiliby się o paczkę makaronu (to już, niestety, realia)." LA

---

"Trochę się u mnie zmieniło, bo zabrakło spotkań z przyjaciółmi. Nie wypalił wypad do Egiptu w drugiej połowie kwietnia. Jeśli chodzi o pracę to bez zmian. Zajęcia z fitnessu odwołane ale to nie przeszkodziło w utrzymaniu formy, a nawet pomogło, bo zamiast dwóch zajęć tygodniowo codziennie starałam się w urozmaicony sposób ćwiczyć, dzięki czemu udało mi się zgubić 10 kg. Teraz muszę się pilnować aby tego nie nadrobić" GB

"Ten czas był gwoździem do trumny naszego małżeństwa. Ujawnił, że od dawna nic nas nie łączy. Jesteśmy w trakcie rozwodu. Chyba oboje odetknęliśmy z ulgą. Tylko żal, że dlaczego tak późno..."  X

"Okropny czas, żałoba po utraconym życiu.Na około pełno przestraszonych ludzi,bojących się podać rękę, przywitać się.Zamaskowane twarze,internet pełny wiadomości ,które mają nas przestraszyć.Dobrze że mam ogród, kwiaty,niedaleko las gdzie mogę biegać."

"Ja, ponieważ mieszkam sama, wzięłam się za czytanie. Czytam książkę w jęz. włoskim. Przeczytałam już 190 stron. Włoskiego uczyłam się w 2004 roku na kursie wieczorowym. Idzie mi coraz lepiej, bo coraz rzadziej zaglądam do słownika. Kupiłam już następną książkę tej samej autorki więc jak skończę tę to od razu zacznę drugą." MB

"To były najpiękniejsze święta wielkanocne w moim życiu! Tylko my. Bez tej parady świątecznej  hipokryzji!"  Z.