De magie van woorden Het begon zo. Op een dag had ik me gevestigd en voelde ik me ergens thuis. Ik had een eigen huis, nu ja, toch een huurhuis. Een eigen stukje grond dat op een tuin leek en waarop een eik groeide die zijn gehavende armen naar de hemel uitstrekte. Daarachter waren ongelijke stroken akkerland te zien, een sloot die als rivier dienstdeed, en verder, tot aan de horizon, kronkelende verkeersaders waarop van ’s ochtends tot ’s avonds auto’s heen en weer reden. Iedere avond ging ik met een kop thee in mijn handen op het terras zitten en keek ik naar de dramatische zonsondergang aan de horizon. Toen dacht ik terug aan de Kleine Prins en kreeg ik het idee om een roos in mijn tuin te planten, want zonder deze koninklijke bloem was het toch geen echte tuin. Lees meer